παζλ, τεύχος 8, σεπτέμβρης 2016

 διαβάστε όλο το τεύχος [pdf] και σε μορφή φυλλαδίου [pdf]

φιλανθρωπία και καταστολή:
η πολιτική της κυβερνοαριστεράς

Πριν από δύο χρόνια, ο τσίπρας εκφωνούσε στη δεθ το “πρόγραμμα της θεσσαλονίκης” στο οποίο πίστεψε και εγκλωβίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αλλά και μεγάλο μέρος του ανταγωνιστικού χώρου. Τελικά δεν εφαρμόστηκε τίποτα. Η κυβερνοαριστερά του συριζα συνεχίζει και επεκτείνει την παραγωγή της κρίσης και την πολιτική διαχείρισή της. Την προηγούμενη περίοδο κατάφερε να αφομοιώσει τις αντιστάσεις, να κατευνάσει τη συσσωρευμένη αγανάκτηση, να στήσει και να γκρεμίσει ψεύτικες ελπίδες σε εκείνα τα κοινωνικά κομμάτια που εφησυχάστηκαν με τον δήθεν τερματισμό της πολιτικής των μνημονίων.

Οι συριζανελ είναι η συνέχεια του κράτους που εγγυάται την πολιτική σταθερότητα και την κοινωνική ειρήνη. Εξακολουθούν να εφαρμόζουν πολιτικές υπέρ της αναπαραγωγής του κεφαλαίου και των συμφερόντων των αφεντικών. Όμως, η μεγαλύτερη υπηρεσία τους στην κυριαρχία ήταν το μπόλιασμα της κοινωνίας με μια βαθιά απογοήτευση, την αίσθηση του ανυπέρβλητου της κοινωνικής πραγματικότητας και της ματαιότητας των κοινωνικών αγώνων.

Η κυβερνοαριστερά διαχειρίζεται την κρίση μέσα από δύο παράλληλες και αλληλένδετες πολιτικές. Από τη μία προωθεί την ιδεολογία της φιλανθρωπίας και την πρακτική του εθελοντισμού και από την άλλη κάνει χρήση αστυνομικών και δικαστικών κατασταλτικών μεθόδων.

Καθώς το κράτος καταργεί σταδιακά τις κοινωνικές παροχές, η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης εκχωρείται στον ιδιωτικό τομέα και μετακυλά στις πλάτες των εργαζομένων. Σε μια τέτοια συνθήκη αναδύονται ο εθελοντισμός και η φιλανθρωπία. Οργανώνονται κυρίως μέσα από μη-κυβερνητικές-οργανώσεις και άλλες πρωτοβουλίες πολιτών. Είναι εκείνες οι δομές που λειτουργούν συμπληρωματικά στην κυριαρχία, χωρίς να αναπτύσσουν ανταγωνιστικό λόγο και δράση και να την αμφισβητούν.

Η εθελοντική εργασία, παρόλο που συμβάλλει στην κοινωνική αναπαραγωγή, είναι απλήρωτη εργασία. Παράλληλα, η χρηματοδότηση των μκο δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης που προσανατολίζουν τη δράση τους στους σκοπούς του κράτους και των διεθνών οργανισμών. Ο εθελοντισμός αποτελούσε πάντοτε την ιδεολογία των ισχυρών, συγκαλύπτοντας την εκμετάλλευση και την ανισότητα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και αποκρύπτοντας ότι τα κοινωνικά προβλήματα είναι δομικά. Η ιδεολογία της φιλανθρωπίας έχει πρόθεση την παθητικοποίηση της κοινωνίας, την υπόσκαψη του ανταγωνιστικού κινήματος και την ενσωμάτωση των κοινωνικών στρωμάτων με ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο και δράση.

Ταυτόχρονα, κατά την τρέχουσα συγκυρία, ασκείται μία κατασταλτική πολιτική, είτε μέσω της δικαιοσύνης είτε της αστυνομίας, απέναντι σε εκείνους που αντιστέκονται. Αν συνολικά η καταστολή της κυβερνοαριστεράς δείχνει να κινείται σε σχετικά χαμηλή κλίμακα δεν είναι γιατί έχει μετριασθεί η κρατική βία αλλά γιατί το ανταγωνιστικό κίνημα παραμένει σχετικά αδρανές και περιορισμένο στις αντιστάσεις του.

Στις 27/7, αστυνομικές δυνάμεις εκκένωσαν συντονισμένα 3 καταλήψεις στέγης στη θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Hurriya, Μανδαλίδειο) και προσήγαγαν 83 άτομα. Η επιχείρηση αυτή είναι συνέχεια της επίθεσης ενάντια στο κομμάτι της αλληλεγγύης στους μετανάστες που δεν θέλει να “πιστοποιηθεί” και να ενταχθεί στους κρατικούς σχεδιασμούς. Αρχικά το κράτος, ανέτοιμο οργανωτικά και πολιτικά να διαχειριστεί τους μετανάστες και ανήμπορο να αντιπαρατεθεί ιδεολογικά με τη διευρυμένο κύμα αλληλεγγύης της κοινωνίας, είχε κρατήσει επιφυλακτική στάση. Από τη στιγμή που απέκτησε τη διοικητική ικανότητα και το νομικό πλαίσιο ελέγχου των μεταναστών, ξεκίνησε το ξεκαθάρισμα ανάμεσα σε εκείνες τις δομές που είναι ελεγχόμενες από αυτό και σε εκείνες που είναι ανταγωνιστικές.

Η εκκένωση των τριών καταλήψεων ήταν και μια απάντηση του κράτους στις κινητοποιήσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια του ΝοBorder Camp (15-24/6). Παράλληλα, η καταστολή της 27/7 εντάσσεται σε μια αλυσίδα επιθέσεων του κράτους στις δομές του αντιεξουσιαστικού χώρου αλλά και στις εστίες κοινωνικής και ταξικής αντίστασης. Τους τελευταίους μήνες έχουμε συνεχόμενες απειλές στη Βίλλα Ζωγράφου, στην κατάληψη Θεμιστοκλέους 58 και τη Βανκούβερ Απαρτμάν στην αθήνα. Στην καταστολή συμβάλλουν διάφοροι καλοθελητές όπως οι πρυτανικές αρχές πανεπιστημίων και η εκκλησία α.ε.
Η κρατική καταστολή κλείνει το μάτι σε παρακρατικούς και φασίστες. Έτσι, μετά από κλιμακούμενες επιθέσεις σε αυτοοργανωμένες δομές τον τελευταίο χρόνο, στις 24/8 η κατάληψη στέγης μεταναστριών Νοταρά 26 δέχτηκε εμπρηστική επίθεση.

Τέλος, έχουμε και μια σειρά από πολιτικές δίκες στις οποίες η κατασταλτική δράση του κράτους συνεχίζει να λαμβάνει τη μορφή δικαστικών πραξικοπημάτων και να εκδικείται τους πολιτικούς κρατούμενους.

Το δικαστήριο για το σχέδιο απόδρασης της ΣΠΦ μοίρασε συνολικά 1.500 χρόνια φυλάκισης. Στην 4η δίκη της οργάνωσης υιοθετήθηκε το ναζιστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης καταδικάζοντας τα  μέλη της με μοναδική “απόδειξη” ένα κειμένο που γράφτηκε μετά τις πράξεις και μέσα από τη φυλακή! Τέλος, το τρομοδικείο που εκδικάζει σε δεύτερο βαθμό τις υποθέσεις για χαλάνδρι, βόλο και δέματα, απέρριψε την πρόταση για συνεκδίκαση των υποθέσεων με σαφή σκοπιμότητα  ώστε οι κατηγορούμενοι να βρίσκονται σε διαρκή δικαστική ομηρία και να παρατείνεται ο χρόνος κράτησής τους. Επιπλέον, το συμβούλιο φυλακών κορυδαλλού αρνήθηκε, για άλλη μια φορά, στον Δ. Κουφοντίνα την άδεια που δικαιούται, μετά από 13,5 χρόνια στη φυλακή. Τελικά, μάλλον ο Δένδιας πρέπει να ζητήσει συγνώμη από τον Παρασκευόπουλο!