Από το Άουσβιτς ως το Φαρμακονήσι
παζλ, τεύχος 0.2 (δοκιμαστικό), μάρτης 2014
διαβάστε όλο το τεύχος σε μορφή φυλλαδίου [pdf]
Το εργασιακό τοπίο έχει αλλάξει ριζικά. Οι εργατικές κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα εξανεμίστηκαν μέσα σε μια νύχτα ενώ χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, αφού πρώτα συκοφαντήθηκαν ως αργόσχολοι, οδηγούνται στην απόλυση. Το κενό τους έρχεται να καλύψει η νέα μορφή 5μηνης απασχόλησης (η λέξη εργασία τείνει να εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο). Το καθεστώς εκμετάλλευσης στον ιδιωτικό τομέα εντείνεται ακόμα περισσότερο μεσα από ξεχειλωμένα ωράρια, μισθούς πείνας, καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων, απολύσεις. Όσοι αγωνίζονται για να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους έρχονται αντιμέτωποι με τους μηχανισμούς καταστολής. Και φυσικά ας μην ξεχνάμε τις στρατιές των ανέργων που ολοένα μεγαλώνουν. Το πέρασμα από τη μισθωτή σκλαβιά στη δουλεία είναι εδώ και τα αφεντικά μια χαρά γεμίζουν τις τσέπες τους.
Παράλληλα όλο και μεγαλύτερα κομμάτια αποκλείονται από τις δομές υγείας ή απ ́ ότι έχει μείνει όρθιο από αυτές. Η υγεία γίνεται εμπορεύσιμο προϊόν καθώς παραδίδεται σταδιακά στο ιδιωτικό συμφέρον και όσοι αδυνατούν να πληρώσουν για να το έχουν αφήνονται στην τύχη τους. Ακόμα πιο κραυγαλέος είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται ομάδες που αποκλίνουν από το υγειονομικό πρότυπο: η επιχείρηση «ΘΕΤΙΣ» μας έδειξε ότι τα πογκρόμ και οι Αμυγδαλέζες δεν είναι μόνο για τους μετανάστες αλλά και για ντόπιους τοξικομανείς και οροθετικές. Μας έδειξε όμως και κάτι ακόμα. Ότι η υγεία μπορεί να γίνει υπόθεση των αστυνομικών, καθώς οι αρμόδιοι φορείς (ΕΚΕΠΥ και ΚΕΕΛΠΝΟ) συνεργάστηκαν με την αστυνομία για να κάνουν τη «σκούπα»!
Μας λένε ότι στόχος είναι η διαχείριση της κρίσης, όμως εμείς ξέρουμε ότι είναι τα συμφερόντα του κεφαλαίου που θέλουν να διασφαλίσουν, μέσω του ελέγχου και της διαχείρισης του πληθυσμού. Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο μπαίνει ο ρόλος των αστυνομικών, των ματατζήδων, των λιμενικών και κάθε λογής μπάτσων. Όπως επισημαίνει και το ανώτατο δικαστήριο αυτά τα σώματα αποτελούν το «σκληρό πυρήνα του κράτους που χρήζει ειδικής προστασίας και μεταχείρισης», γι’ αυτό το κράτος φροντίζει για την αναπαραγωγή τους.
Η δολοφονία των μεταναστών στο Φαρμακονήσι δεν είναι πρωτόγνωρη ούτε ανεξάρτητη απ’ την παρούσα κοινωνική συνθήκη. Αποτελεί την ακραία έκφανση των φασιστικών πρακτικών του κράτους, που ταυτόχρονα βυθίζει την κοινωνία όλο και βαθύτερα στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στο σκοταδισμό.
Η παρανομοποίηση των μεταναστών έχει πολλαπλές χρήσεις. Απ ́ τη μία λειτουργεί σα μηχανισμός διαίρεσης της εργατικής τάξης κι αφήνει χώρο για φασιστικές ιδέες κι απ ́την άλλη το κράτος διογκώνει τις στρατιωτικές δομές (σώματα ασφαλείας, στρατόπεδα συγκέντρωσης κλπ) που θα χρησιμοποιήσει στη συνέχεια για ευρείες κοινωνικές ομάδες. Αποκαλύπτεται έτσι η κοινή μοίρα ντόπιων και μεταναστών, η κοινή μοίρα των εργατών και των περιθωριοποιημένων. Είναι καιρός να ξυπνήσουμε γιατί μας περιμένουν Μανωλάδες, Λαμπεντούζες και Φαρμακονήσια.