ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ –  ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Δεν χρειάζεται να πάει κανείς στη Γερμανία του ’40 για να συναντήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης: μια βόλτα στην Αμυγδαλέζα φτάνει. Ο φασισμός δεν είναι φάντασμα του παρελθόντος· είναι το πανταχού παρόν παιδί της δημοκρατίας και του καπιταλισμού, προϊόν του ένθερμου εναγκαλισμού τους. Στόχος είναι ο καθολικός έλεγχος κάθε πτυχής των κοινωνικών σχέσεων. Οι πειθαρχημένοι πολίτες-φτηνοί εργάτες διαμορφώνονται σε σχολεία, στρατό, χώρους εργασίας, ενώ φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης, γκέτο εξοντώνουν όσους περισσεύουν ή αντιστέκονται.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18-9-2013 δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Είναι κομμάτι της ολομέτωπης επίθεσης κράτους και παρακράτους ενάντια στα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας και όποιον αποκλίνει από το καλούπι της λευκής ελληνορθόδοξης στρέιτ μπαρούφας. Όπου δεν φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, φτάνει το μαχαίρι του φασίστα. Και όλα αυτά με τη στήριξη του εκφασισμένου κομματιού της κοινωνίας που συνειδητά επιλέγει την πλευρά των ισχυρών ελπίζοντας να σώσει την πάρτη του.

Δεν χρειαζόμαστε ούτε ήρωες ούτε θύματα. Ο μακρύς κατάλογος των νεκρών μας είναι κομμάτι της ιστορίας μας που αντιστάθηκε στο γκλομπ του μπάτσου και στο μαχαίρι του φασίστα. Είναι η ιστορία μας που την τιμούμε και συνεχίζουμε να την υφαίνουμε μέσα από τους αγώνες μας για αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, οριζοντιότητα ενάντια σε κράτος, αφεντικά και τους λακέδες τους χτίζοντας σήμερα τις δομές του κόσμου που ονειρευόμαστε.

«Η μνήμη από μόνη της δεν είναι παρά θλιμμένη νοσταλγία. Όταν την οργανώνουμε για τη στήριξη του αγώνα είναι εγγύηση για τη νίκη» (Alberto Híjar Serrano).